Dziś postaram się odpowiedzieć na kolejne pytanie z listy   – „skąd pomysł na ciekawe wzory?”

 

 

– w obejrzanych filmach, przeczytanych książkach,
– posiłkując się grafiką google i wpisując jakiekolwiek hasło związane z torebkami,
– w second-handach,
– na pokazach mody,
…i pewnie nie wymieniłam jeszcze mnóstwa miejsc – bo każdego z nas weną może napawać coś innego.

 

 

Pomysł na torbę rodzi się u mnie w dwojaki sposób.

W bólach, na przykładzie jak wyżej – z wielokrotnymi poprawkami i obliczeniami lub błyskawicznie.

Wówczas mam magiczny strzał olśnienia, z moich ust wydobywa się coś w stylu EUREKA! i szukam jakiegoś skrawka papieru, żeby sobie wszystko zanotować – bo jeśli nie, to myśl umyka tak szybko, jak nadleciała.

Realizacja takich 'spontanicznych’ pomysłów daje mi największą satysfakcję.

 

 

[UWAGA ten fragment kieruję głównie do osób mających ambicje bycia projektantem bądź twórcą wzorów autorskich]

Jeśli myślicie, aby zająć się projektowaniem czegokolwiek i nie macie żadnych własnych pomysłów, to po co w ogóle chcecie się tym zajmować?

Jeśli Wasze szycie/projektowanie ma być zawsze stricte odtwórcze i kojarzyć się tylko z projektami kogoś innego, to czy ma to sens?
Wiem, że są osoby, którym nie przeszkadza lub może nie zdają sobie sprawy (?), że ich dzieła to mniej lub bardziej nieudolne, a czasem bardzo udane próby uszycia czegoś, co już ktoś wcześniej wymyślił-stworzył.

Oczywiście nie mówię tu o fasonach powszechnych i znanych, którym nadajemy swój 'osobisty rys’ poprzez różne zabiegi podczas szycia. Mówię o natrętnym kopiowaniu toreb, na przykład marki Goshico, które są bardzo charakterystyczne i w ostatnim czasie ich kopie dosłownie zalewają internet. 

Czym innym jest inspiracja fasonem czy materiałem, lub motywem – ale już zaczerpnięcie z naszej inspiracji wszystkich elementów dla niej charakterystycznych jest po prostu kopią…

Są też 'szyjący artyści’, którzy podnoszą szum mniejszy lub większy, że są kopiowani – a okazuje się że ich 'skradziony autorski projekt’ jest milionową wersją popularnego i oklepanego fasonu, choć im się wydaje, że proch wymyślili.

Jest to temat wielu kłótni między twórcami, dysput i procesów sądowych.
Nie o tym miałam pisać. Ale ponieważ to mój blog, pozwoliłam sobie 😉

[koniec dyskusyjnego fragmentu, który mam nadzieję nie stworzy jakiejś konfliktogennej polemiki]

 

 

Kłaniam się nisko – Wasza Katta 🙂