Praca, ludzie, praca, ludzie, praca….. Echhh
Mam to.
Mam już „wypalenie sezonowe”. Myślę, że to określenie idealnie pasuje do stanu, w którym się znajduję.
Objawy, które u mnie wówczas występują to:
– chroniczne poczucie zmęczenia,
– przygnębienie,
– nieustanna irytacja,
– obojętność wobec uzyskanych wyników,
– obojętność wobec uzyskanych wyników,
– kompletny brak cierpliwości do klientów.
A najgorsza jest trudność w byciu miłym dla gości galerii
Nawet tych sympatycznych, bratnich dusz. Stan kiedy uśmiech – no niestety wymuszony, bo na inny brak sił – do drugiego człowieka wywołuje u mnie wręcz fizyczny ból.
Zazwyczaj dopadało mnie to pod koniec sierpnia, w tym roku mamy drugą połowę lipca i już się pojawiło.
Wiem, że nie brzmi to zbyt poprawnie piarowo, ale szczerość moi drodzy, to jeszcze jestem w stanie zaoferować 😉
Nie jest to absolutnie wypalenie zawodowe, bo tutaj wystarczy dłuższy odpoczynek, a czasem nawet powrót do normalnego 'tempa’ pracy, by stan ciała i umysłu wrócił do równowagi. Przy wypaleniu zawodowym nie jest to takie proste, choć oba te stany są bardzo pokrewne.
Po co to piszę?
Bo może zaoszczędzę Wam irytacji, podczas wakacyjnych wojaży.
Kochani, jeśli widzicie w szczycie sezonu turystycznego sprzedawców lodów, kelnerów, galerników 😉 , bileterów w miejscach do zwiedzania, czy panią w budce z pamiątkami/zapiekankami/watą cukrową/piwkiem którzy są totalnie spowolnieni albo rozkojarzeni, nie tryskają słodkimi uśmiechami na Wasz widok, a ich błędny wzrok mówi jedno „idźcie sobie jak najszybciej” – to nie denerwujcie się, bo „właśnie jesteście na super urlopie, a wszyscy jacyś skrzywieni – co za fatalna obsługa” 😉
Praca przy skumulowanym ruchu turystycznym bardzo wyczerpuje. To jak praca przy taśmie w fabryce.
Plus to, że:
– słyszysz kilkadziesiąt razy dziennie te same pytania, na które oczywiście musisz odpowiedzieć, mimo że obok Twojej głowy jest tablica, która wszystko wyjaśnia,
– kilkadziesiąt razy dziennie dziecko-dzieci klientów wpada nagle we wrzask bo ono coś chce, a rodzic nie,
– kilka razy w tygodniu trafia się frustrat z 'oczekiwaniami’, który ci udowodni, że nie jesteś w stanie im podołać, co z radością wykorzysta, aby dać upust swojej jadowitości,
– masz nieustanną świadomość, że wszyscy na świecie są na urlopie poza tobą,
– od godziny chce ci się siku, ale nie masz czasu żeby wyjść do WC, o zjedzeniu kanapki na obiad nie wspominając.
Kiedy więc widzicie, że pani szykując gofra rusza się, jak mucha w smole, a Wam się spieszy bo zaraz trzeba cyknąć zdjęcie zachodu słońca na Instagram, pogryzając goferka na plaży – zamiast bębnić rytmicznie palcami o kontuar, dajcie na luz – proszę 🙂
Wyobraźcie sobie, że ona te gofry rąbie już od ośmiu godzin. W upale, który potęgują rozgrzane gofrownice i agregat lodówki, w której siedzi bita śmietana i owoce. W hałasie. Nieustannie na nogach. I że zniewalający zapach piekących się gofrów, który Was tu zwabił, ją już przyprawia o mdłości.
A na koniec dodam, że tak – napisałam to wszystko także w swoim własnym, prywatnym interesie.
Bo kiedy dwudziesta osoba wchodzi do galerii z lodem, radośnie mijając na drzwiach karteczkę z przekreślonym lodem (!), a mama 3 szkrabów jest zachwycona, że może sobie spokojnie pooglądać torebki, bo maluszki bawią się szklanymi (!) ptaszkami na półce, które złowieszczo dzwonią przy każdym stuknięciu zwiastując rychłą 'śmierć’ któregoś z nich, gdy w tym czasie ja przepakowuję trzeci raz ceramicznego anioła dla klientki, która po raz kolejny zmieniła zdanie, który jej się najbardziej podoba, w tym czasie starszy pan pyta mnie czy mam tarkę do pięt/baterie do zegarka/płaszcz przeciwdeszczowy/łyżkę do butów/kartę pamięci, a mój brzuch mówi, że pojemnik z duszoną cukinią leży nietknięty w plecaku, mimo, że dochodzi 17:00 – mam ochotę wybiec z galerii z krzykiem i zostawić to wszystko w czorty!
A i do tego słyszę zdziwione pytanie: dlaczego pani taka smutna? w taki piękny dzień – trzeba się cieszyć życiem….
Rozumiecie, o co mi chodzi? Wiem, że tak 🙂
Ja dziś zrobiłam malutki krok do przodu.
Nie ważne sezon, czy nie.
Około 13:00 zastawiam wejście do galerii krzesłem z doklejoną kartką „Wracam za 15 minut” i nie ma bata, że kogoś wtedy wpuszczę. To mój czas, mój kwadrans na obiad, siku, głęboki oddech – którego nic nie przerwie.
Na resztę aspektów szczytu raczej nie ma rady – po prostu trzeba to jakoś przeżyć.
W swojej pracy zdarza się Wam mieć takie nawały pracy, które powodują wypalenie sezonowe?
Jeśli macie sposoby, jak sobie z nimi radzić, aby przy zdrowych zmysłach dotrwać do końca – podzielcie się w komentarzu – skorzystam z przyjemnością, a może i innym się przyda.
Ściskam Was serdecznie – w moim stanie tylko wirtualnie to wykonalne – pa 😉
Wiem, że wyglądam tu, jak na wakacjach w słonecznej Italii, ale to zdjęcie zrobione przed pałacem w czeskich Ratiborićach 😉
Odpowiedź
Anonimowy
Bardzo mądry i potrzebny post.Ludzka empatia jest zjawiskiem rzadkim i chyba nadprzyrodzonym.Ewa
Katta
Ewa, dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam cieplutko 🙂
Marta
Kasia rozumiem Cie w 100% Chociaz u nas nie ma tylu turystow/klientow to niekiedy wystarczy jedna persona by stracic rezon do konca dnia. Ja juz od dawna naklejam karteczke zaraz wracam i w tym czasie palaszuje lunch czy ide na targ po jabluszko czy inny umilacz 😉
Katta
Tak, frustraci są najgorsi. Oni o każdej porze roku, czy jest sezon, czy nie – potrafią zatruć człowiekowi życie – zupełnie bezinteresownie 😉
Pozdrawiam cieplutko 🙂
Anonimowy
Nie mozna tak , mloda kobieto a co dalej ?
Po prostu choc na tydzien zmienic miejsce pobytu stale , a takze zmienic myslenie , bo widzisz ze to do niczego dobrego nie prowadzi .
Wiem jak jest i nie jestes jedyna z roznymi problemami, itd. .. nikt nikomu nie obiecywal jak
przyszlismy na swiat ze zycie to Bajka .
Popatrz , kazdy dzien jest piekny kiedy sie budzisz , bo gdzy zasypiamy nikt nie wie czy rano jeszcze bedziemy, ciesz sie kazda chwila na odwrot , kiedy pada – powiedz ze pieknie bo tak jest i deszcz i inne rzeczy potrzebne , mieszkasz w przepieknym miejscu i korzystaj z zycia, bo ona jest bardzo krotkie, mlodosc rowniesz i nie warto sie tak niszczyc niepozytywnymi myslami , spruobuj warto , zmuszaj mozg do pozytywnych mysli a w krotkim czasie zobaczysz siebie inna i nie narzekaj , bo to nasz polski niepozytywny zwyczaj -Narzekanie ! przepraszam za bledy , pozdrawiam .spokojnej nocki ,…!
Katta
Anonimie dziękuje za odwiedziny i dobre, wspierające słowa. Trzymam się jakoś i wypatruję momentu, kiedy będę mogła uciec na króciutki urlop.
Pozdrawiam serdecznie 🙂