Dzisiaj nareszcie zaświeciło słońce! Pierwszy raz od bardzo wielu dni – życie w górskiej dolinie ma ten minus, że słońce pojawia się tutaj o wiele rzadziej niż na innych terenach. Stąd moja radość, gdy nareszcie się pokazało 😉 

Dojechała też do mnie dostawa alkantary, wielki wałek z nawiniętymi różnokolorowymi płachtami – kurier ledwie go wniósł – ale dał radę 🙂 Najchętniej bym się z nią rozprawiła natychmiast, ale nie mam kiedy. 
Zastępuję moją mamę w księgarni – dopadło ją przeziębienie, jak zwykle o tej porze roku . Tak więc ja od poniedziałku sprzedaję książki, mapy i widokówki – co uwielbiam, ale mając świadomość, że w domu czeka na mnie kilkadziesiąt metrów nowiutkiego zamszu czuję się wewnętrznie rozdarta. Dramat 😉 Tym bardziej, że po powrocie do domu mam siłę tyko zjeść kolację i zawinąć się w kocyk. Nie ma mowy, żebym jeszcze podreptała do pracowni. Ale mama już dochodzi do siebie – więc alkantaro drżyj, bo nadchodzę.

Pełna słońca – Katta 🙂